ΕΠΙΣΤΗΜΗ : Η ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ Η ΑΠΕΙΛΗ
Παπατσίρος Απόστολος
φιλόλογος
ΟΡΙΣΜΟΣ – ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ:
Επίσταμαι στα αρχαία ελληνικά σήμαινε γνωρίζω καλά και επιστήμων ήταν ο βαθύς γνώστης, ο εξ αντικειμένου ειδικός σε κάθε γνωστικό πεδίο. Κατά συνέπεια επιστήμη ονομάζουμε τη συστηματική μελέτη και την ολοκληρωμένη γνώση του ανθρώπου για τη φύση του και το περιβάλλον του, τον ορατό και αόρατο κόσμο του. Η επιστήμη είναι καθαρά προϊόν λογικής επεξεργασίας, μεθοδικής έρευνας και διαρκούς μελέτης των όντων και των φαινομένων, των συνθηκών και των γεγονότων του κόσμου μας, με σκοπό την εύρεση της αλήθειας, την εξαγωγή συμπερασμάτων και τη διατύπωση αρχών ή νόμων στο ιδιαίτερο πεδίο εφαρμογής τους. Η επιστημονική γνώση δεν αρκείται στην απλή παρατήρηση, περιγραφή και ανάλυση στοιχείων που αντιλαμβανόμαστε δια των αισθήσεων, αλλά επεκτείνεται σε απεριόριστα αντικείμενα μελέτης εγκόσμια ή υπερκόσμια και εμβαθύνει σε επιμέρους τομείς, κυρίως με τη βοήθεια της τεχνολογίας.
ΘΕΩΡΗΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ:
Είναι οι περισσότερες ανθρωπιστικές επιστήμες, όσες ασχολούνται δηλαδή με τον άνθρωπο ως ψυχική και πνευματική οντότητα, αλλά και την κοινωνικοπολιτική του ζωή. Τέτοιες είναι η ψυχολογία, η φιλοσοφία, η θεολογία, η ιστορία, η κοινωνιολογία, η πολιτική οικονομία, η νομική κ.α. Σκοπός τους είναι η διαρκής αναζήτηση της αλήθειας, η θεωρητική τεκμηρίωση και η εφαρμογή λογικών πορισμάτων, η απάντηση σε υπαρξιακά και μεταφυσικά ερωτήματα και γενικά η διά βίου παιδεία των ανθρώπων.
ΘΕΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ:
Είναι οι περισσότερο πρακτικές επιστήμες, όσες δηλαδή έχουν πιο αυστηρή μέθοδο στην εξαγωγή της γνώσης και στηρίζονται σε νόμους ή αποδείξεις που δεν αμφισβητούνται, ούτε ανατρέπονται εύκολα. Τέτοιες είναι τα μαθηματικά, η φυσική, η χημεία, η βιολογία, η ιατρική, η ηλεκτρολογία, η μετεωρολογία, η γεωλογία, η αστρονομία κ.α. Σκοπός τους είναι η μελέτη και η εξακρίβωση των αιτιών που εξηγούν τα γεγονότα και τα φυσικά φαινόμενα και των νόμων που διέπουν τον υλικό ή άυλο κόσμο μας, έτσι ώστε με την πρακτική εφαρμογή αυτής της γνώσης να βελτιωθεί το επίπεδο ζωής των ανθρώπων.
ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ:
1) Πνευματική χειραφέτηση του ανθρώπου: Οι άνθρωποι απαλλάχθηκαν από την άγνοια, έδιωξαν τα σκοτάδια της αμάθειας, της ημιμάθειας και της αδαημοσύνης, που τους κράταγαν για αιώνες δέσμιους προλήψεων και παράλογων φόβων ή κέντρων εξουσίας, που ασκούσαν επιρροή αυθεντίας πάνω τους.
2) Κυριαρχία του ανθρώπου στη φύση: Με την επιστήμη και την τεχνική ο άνθρωπος μπόρεσε να αντιταχθεί στους νόμους και τις φυσικές δυνάμεις, που απειλούσαν την ύπαρξή του κι έγινε κυρίαρχος όχι μόνο του φυσικού κόσμου, αλλά και του σύμπαντος. Έτσι αποδεσμεύτηκε από τον εξαναγκασμό της φύσης πάνω του και την εξάρτησή του από το περιβάλλον όπου ζούσε δημιουργώντας ό ίδιος ένα νέο περιβάλλον.
3) Άνοδος του βιοτικού επιπέδου: Ο άνθρωπος βελτίωσε αισθητά τους όρους οικονομικής ανάπτυξης, αύξησε θεαματικά τις παραγωγικές του δυνατότητες, τον ελεύθερο χρόνο του, τους τρόπους αλλά και τα μέσα επικοινωνίας και ψυχαγωγίας και όλες τις υλικές ανέσεις εκπλήρωσης των αναγκών του.
"Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ"
Είναι η αναδιατύπωση του γνωστού δόγματος ¨η τέχνη για την τέχνη¨, μόνο που εδώ η επιστήμη δεν αφορά το προσωπικό έργο ενός μεμονωμένου δημιουργού, αλλά το συνολικό αποτέλεσμα ή επίτευγμα πολλών μελετητών και ερευνητών στην τελική εξαγωγή κι εφαρμογή της γνώσης. Η αποδέσμευση της επιστημονικής έρευνας από κάθε νομικό ή άλλο περιορισμό και του επιστήμονα από κάθε ηθικό φραγμό, θα οδηγούσε σε επικίνδυνους πειραματισμούς και απρόβλεπτες εφαρμογές της γνώσης. Η επιστημονική γνώση δεν είναι προϊόν παρθενογένεσης, ούτε προνόμιο ενός ανθρώπου μόνο και δεν αφορά τον ίδιο αποκλειστικά, ώστε να κάνει ό,τι θέλει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα για τις προθέσεις του, που μπορεί να είναι σκοτεινές. Όταν γύρω από ερευνητικά κέντρα, που εκπονούν επιστημονικά προγράμματα με κωδικοποιημένη ονομασία, υψώνονται τείχη μυστικότητας ή επιστήμονες περιβάλλονται με μυστήριο στη ζωή τους, υπάρχει εύλογος προβληματισμός και διάχυτη ανησυχία στους ανθρώπους για τα αποτελέσματα των εφαρμογών αυτής της γνώσης στη ζωή μας. Η γνώση είναι πολύτιμη για τον άνθρωπο αρκεί βέβαια αυτός να διαθέτει και τη σοφία να τη διαχειρίζεται σωστά.
"Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ":
Ο προορισμός της επιστήμης δεν είναι να υπηρετεί αόριστους και αδιόρατους σκοπούς γενικά, που γνωρίζει μόνο μια ¨λέσχη¨ ειδικών επιστημόνων και οι εντολείς τους. Ο σκοπός της επιστήμης σχετίζεται άμεσα με το αντικείμενο της και αφορά τη γνώση, που δεν μπορεί να είναι μυστική, ούτε προνόμιο για λίγους εκλεκτούς που έχουν πρόσβαση σ’ αυτή. Η γνώση που πηγάζει από τον άνθρωπο θα πρέπει και να διαχέεται στην κοινωνία, να γίνεται κτήμα των πολλών και αγαθό επ’ ωφελεία του κόσμου όλου, ώστε να’ χει αξία χρήσης ή νόημα ύπαρξης. Η επιστημονική γνώση δεν πρέπει να είναι απειλή, αλλά ευλογία και αρετή για να μπορούν όλοι οι λαοί της γης να έχουν καλύτερη ζωή και οι άνθρωποι περισσότερη ευτυχία. Ο Πλάτων έλεγε ότι ¨πάσα επιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης και της άλλης αρετής, πανουργία και ου σοφία φαίνεται¨ και δυστυχώς σήμερα επιβεβαιώνεται δραματικά από τα πολλά και ανησυχητικά κρούσματα επιστημονικής αυθαιρεσίας.
Ο ΚΛ(Ω)ΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ:
Η εργαστηριακή παραγωγή πανομοιότυπων γενετικά οργανισμών μέσω της κλωνοποίησης (1996) άνοιξε τον ¨ασκό του Αιόλου¨ στο χώρο της έρευνας, και επιστήμες όπως ή Γενετική, η Βιοϊατρική, η Βιοτεχνολογία και η Μοριακή Βιολογία βρέθηκαν ξαφνικά στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος και αρνητικών σχολίων, κυρίως από θεολογικούς και εκκλησιαστικούς κύκλους. Το ερώτημα ή δίλημμα που προέκυψε ήταν μήπως ξαφνικά ανακαλύψαμε το μυστικό κλειδί της ζωής και ανοίξαμε τις πύλες του παραδείσου ή μήπως πήραμε την πιο επικίνδυνη ατραπό και ήδη βρισκόμαστε στο χείλος της αβύσσου.
Η κλωνοποιημένη Dolly έγινε αναμφισβήτητα το πιο διάσημο πρόβατο στην ιστορία, φωτογραφήθηκε όσο κανένα άλλο, έγινε πρωτοσέλιδο παντού και πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων. Από τότε υπάρχει πάντα η διάχυτη ανησυχία και η καχυποψία ότι αυτό το πείραμα θα επαναληφθεί σε ανθρώπους, αν δεν έχει ήδη γίνει. Την ανησυχία αυτή επιβεβαίωσαν το 2008 Βρετανοί επιστήμονες, που ανακοίνωσαν ότι δημιούργησαν έμβρυα – χίμαιρες με την εισαγωγή ανθρώπινου DNA σε ωάρια αγελάδας, με στόχο την απομόνωση βλαστοκυττάρων που θα χρησιμοποιούσαν για την αντιμετώπιση χρόνιων και ανίατων ασθενειών, όπως Αλτσχάιμερ, Πάρκινσον, διαβήτη και καρδιακά νοσήματα. Η επιστήμη σήμερα διακατέχεται από υπέρμετρη ελευθερία επιλογών και απεριόριστη δυνατότητα ώστε να παραμερίζει τη δεοντολογία και να προκαλεί με τα επιτεύγματά της συχνά το δέος. Το δέος όχι όμως με τη σημασία του σεβασμού, αλλά του φόβου και ο φόβος εν προκειμένω είναι ότι στο μέλλον θα κατασκευάζουμε ένα είδος ¨ανταλλακτικών¨ ανθρώπων διά πάσαν νόσον.
Η κλωνοποίηση έθεσε εν αμφιβόλω όλη την επιστήμη και τις δυνατότητες της τεχνολογίας γιατί κλόνισε την εμπιστοσύνη των ανθρώπων στους επιστήμονες, όσο και τα διάφορα ερευνητικά κέντρα ή Πανεπιστήμια, που γίνονταν τέτοια μυστικά πειράματα. Οι επιστήμονες μπορεί να θεωρούνται σπουδαίοι, ιδιοφυείς ως οι ¨εξ αντικειμένου ειδικοί¨, αλλά όχι όμως τόσο ¨πεφωτισμένοι¨ ώστε ν’ αποτρέψουν και τις παρενέργειες της επιστημονικής τους εργασίας. Είναι απλώς οι δεξιοτέχνες της γνώσης που αποποιούνται και την ευθύνη για την εφαρμογή της, γιατί αυτό υποστηρίζουν ότι είναι ευθύνη των πολιτικών και άλλων εντολέων τους. Αυτό το είδος του ηθικά ανεύθυνου επιστήμονα και πολιτικά αμέτοχου τελικά στο κακό που προκάλεσε η εργασία του, πρωτοπαρουσιάστηκε μετά τη ρίψη των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, στις 6 και 9 Αυγούστου του 1945, όταν ο Οπενχάιμερ και οι άλλοι πυρηνικοί φυσικοί, ¨ένιπταν τας χείρας τους¨ από το αίμα των 200.000 αθώων θυμάτων, στις δύο αυτές ιαπωνικές πόλεις, που ισοπεδώθηκαν κυριολεκτικά στο μαζικότερο έγκλημα κατά αμάχων που έγινε ποτέ στην ιστορία. Την ίδια άποψη περί ανευθυνότητας διατύπωσαν στη Δίκη της Νυρεμβέργης και όσοι επιστήμονες Ναζί (βιολόγοι, χημικοί, γιατροί) συνέβαλαν στα πειράματα ευγονικής, όπως και τα μαζικά εγκλήματα στα κρεματόρια.
Ορισμένοι επιφανείς κατά τ’ άλλα επιστήμονες που έχουν και υπέρογκες οικονομικές απαιτήσεις, δε διστάζουν να προσφέρουν τις υψηλές υπηρεσίες τους σ’ αυτούς που θα τους δώσουν τα περισσότερα, οπότε αποδύονται σε αγώνα δρόμου ως κυνικοί επαγγελματίες, αρκεί να εξασφαλίσουν από οπουδήποτε, την αμοιβή που επιθυμούν και τη χρηματοδότηση των πρωτοποριακών ερευνών τους. Όμως η γνώση του επιστήμονα δεν είναι ένα πολύτιμο εγκεφαλικό φορτίο, ούτε βεβαίως το αντικείμενο οικονομικής διαπραγμάτευσης με τους χρηματοδότες τους. Η γνώση αυτή είναι μια φυσική προνομία και ένα δώρο θεού για τους ανθρώπους όλους. Δεν υπάρχει μόνο για τον επιστήμονα και δεν αφορά μόνο τους εργοδότες του, όποιοι κι αν είναι αυτοί. Αφορά τον κόσμο όλο που υφίσταται και τις συνέπειες.
ΤΟ ΗΘΙΚΟ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑ:
Ο πραγματικά σπουδαίος επιστήμονας δεν πρέπει να ξεχνά ότι είναι κι αυτός άνθρωπος με ψυχή και συναισθήματα, όπως όλοι οι άνθρωποι. Δεν πρέπει να σκέφτεται μόνο ψυχρά και λογικά ως επιστήμονας, αλλά να έχει και ηθικές αναστολές ή ευαισθησίες όπως όλοι οι άνθρωποι. Θα πρέπει να ακούει και τη φωνή της συνείδησής του πριν θέσει σε εφαρμογή τα αποτελέσματα των ερευνών του. Θα πρέπει να έχει άποψη για το ποιόν της ενέργειάς του και να γνωρίζει εκ των προτέρων το σκοπό και τις επιπτώσεις της χρήση της, διατηρώντας πάντα την αυτονομία της βούλησής του, αλλά και τη δυνατότητα αναθεώρησης ή υπαναχώρησης αν το θελήσει. Σε κάθε περίπτωση σοφός είναι ο επιστήμονας που διαβλέπει προφητικά τις εξελίξεις, διαισθάνεται τους μελλοντικούς κινδύνους και αποτρέπει τα δυσάρεστα επακόλουθα ή τις πιθανές παρεκτροπές. Ο πραγματικός επιστήμονας πρέπει να διαθέτει και την απαιτούμενη σωφροσύνη ώστε να μη γίνεται ενεργούμενο άλλων, να μη συνεργεί στο κακό ή το λάθος και να διαχωρίζει έγκαιρα τη θέση του, ακολουθώντας τον έντιμο δρόμο της παραίτησης.
Απέναντι στις απεριόριστες εφαρμογές της ανεξέλεγκτης γνώσης το μόνο λογικό και ηθικό αντίβαρο του επιστήμονα είναι η συνείδησή του, ο καθαρός και αμόλυντος κόσμος της ψυχής του. Το μόνο που δεν πρέπει να αγνοεί, να διαπραγματεύεται ή να ξεπουλά., αν διαθέτει πραγματική σοφία. Μπορεί να είναι χαρισματικός, φαινόμενο ή αυθεντία στο αντικείμενο της επιστήμης του, αλλά αυτό δε φτάνει. Χρειάζεται τη σύνεση, την ευσυνειδησία, την αυτοκριτική διάθεση, την ειλικρίνεια, την εντιμότητα και τη σοβαρότητα για να υπηρετεί την αλήθεια και να συμβάλλει όχι μόνο στην προαγωγή της γνώσης και την εξέλιξη της επιστήμης του, αλλά και στο καλό του κόσμου όλου. Δε νοείται επιστήμονας χωρίς κοινά αισθήματα, αγωνίες και φόβους. Δε νοείται επιστήμονας αποκομμένος από την πραγματική ζωή και τους ανθρώπους. Ο τύπος του ¨αφιερωμένου¨ ή εργασιομανή ερευνητή - επιστήμονα που δεν τον βλέπει ο ήλιος, που ζει απομονωμένος και ¨αποστειρωμένος¨ στο εργαστήριο - κελί του, είναι ένας απρόσωπος και απρόσιτος άνθρωπος και τελικά απρόβλεπτος, γιατί δεν αντιλαμβάνεται αυτό που κατανοούν οι άλλοι. Ο κόσμος δε θέλει τον επιστήμονα -¨ασπάλακα¨ των εργαστηρίων, αλλά τον επιστήμονα - πνευματικό ταγό, που διατηρεί εκτός από την πνευματική του ελευθερία και την ηθική του ακεραιότητα.
ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΤΑΣΕΙΣ – ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ:
Η επιστήμη διατηρούσε πάντα μια αυτόνομη δυναμική στην ιστορία αφού σύμφωνα και με τον Αριστοτέλη ¨οι άνθρωποι φύσει ορέγονται του ειδέναι¨, ωστόσο σήμερα παρά ποτέ εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την τεχνολογία. Οι επιστήμονες υπηρετούν αόριστους σκοπούς και γενικές κατευθύνσεις, όπως ο ¨εκσυγχρονισμός¨, η ¨ποιότητα ζωής¨, η ¨οικονομική ανάπτυξη¨, ¨η ¨πληροφορική επανάσταση¨, η ¨τεχνολογία επικοινωνιών¨ και τα ¨εξοπλιστικά προγράμματα¨ στο διεθνές περιβάλλον του ανταγωνισμού, του καταναλωτισμού και της παγκοσμιοποίησης. Το ρόλο της επιστήμης υπαγορεύουν τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά συμφραζόμενα της εποχής μας, οπότε οι εξελίξεις είναι ήδη δρομολογημένες και η επιστημονική γνώση, όπως και η τεχνολογία είναι μέσα και όχι σκοποί. Η επιστήμη, η τεχνολογία και η τεχνογνωσία είναι το διεθνές πεδίο προβολής και αντιπαράθεσης Πανεπιστημίων, Πολυτεχνικών Σχολών, ερευνητικών κέντρων, αλλά και πολυεθνικών εταιριών, βιομηχανιών, επιχειρήσεων ή εθνικών κρατών. Η επιστήμη σήμερα, όπως και η τεχνολογία, συνδέεται με το κέρδος και τους νόμους της αγοράς δηλαδή ¨πωλείται και αγοράζεται¨.
Αυτή η συστηματική εκμετάλλευση της επιστήμης και της τεχνολογίας από την ¨τεχνοκρατική φιλοσοφία¨ των αναπτυγμένων χωρών και το ¨παγκόσμιο μοντέλο ευημερίας¨ οδήγησε στην καταστροφή του περιβάλλοντος και την απειλή για το μέλλον του κόσμου μας. Γι’ αυτό οι επιστήμονες θα πρέπει να αντιδράσουν, επειδή οι πολιτικοί δεν μπορούν πάντα να κατανοήσουν ή δε θέλουν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα βιωσιμότητας του πλανήτη, όπως το ενεργειακό πρόβλημα ή την κλιματική αλλαγή, πόσο μάλλον και οι απλοί άνθρωποι. Αν υπάρχει ελπίδα στο μέλλον να σωθεί ο κόσμος μας με την αειφόρο ανάπτυξη, την ¨πράσινη ενέργεια¨ ή την εναλλακτική τεχνολογία, αυτή προέρχεται από την επιστήμη. Οι επιστήμονες πρέπει να καταλάβουν την αξία της δύναμής τους, που είναι η γνώση τους (¨η γνώση είναι δύναμη¨ Fr. Bacon). Πρέπει να απαλλαγούν από εξαρτήσεις που περιορίζουν το ρόλο τους, να υπηρετούν την αλήθεια και να έχουν το θάρρος της γνώμης τους. Η επιστήμη μπορεί να δρομολογήσει εκ νέου τις εξελίξεις στο μέλλον, να επαναπροσδιορίσει τις αξίες και τους σκοπούς της κοινωνίας αναθεωρώντας ριζικά τον τρόπο που σκεπτόμαστε και ζούμε! Εμείς όσο ζούμε, θα ελπίζουμε μια μέρα να το δούμε…
ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ:
1) ¨Αυτό που κυριαρχεί σήμερα είναι η αυτονόμηση της τεχνο-επιστήμης. Δε διερωτώμεθα πλέον αν υπάρχουν ανάγκες που πρέπει να ικανοποιήσουμε, παρά κατά πόσον το ένα ή το άλλο επιστημονικό ή τεχνικό επίτευγμα είναι εφικτό. Αν είναι πράγματι εφικτό, τότε θα υλοποιηθεί οπωσδήποτε και κατόπιν θα κατασκευασθεί και η αντίστοιχη ¨ανάγκη¨. Οι παρενέργειες σπανίως λαμβάνονται υπόψη. Αυτό ακριβώς πρέπει να σταματήσουμε, και εδώ αρχίζουν οι δυσκολίες. Δεν μπορεί να τίθεται θέμα περιορισμού της ελευθερίας της επιστημονικής έρευνας. Τα όρια όμως ανάμεσα στην καθαρή γνώση και στις, ενίοτε μοιραίες, εφαρμογές της είναι ασαφή, αν όχι ανύπαρκτα.
Πώς να χαράξουμε τα όρια; Για πρώτη φορά σε μια μη θρησκευτική κοινωνία, ερχόμαστε αντιμέτωποι με το ερώτημα: Πρέπει να ελέγξουμε την εξάπλωση της ίδιας της γνώσης; Και πώς να το κάνουμε αυτό χωρίς να καταλήξουμε σε μια δικτατορία επί του πνεύματος; Η απάντηση είναι πως δεν επιθυμούμε μια απεριόριστη και απερίσκεπτη εξάπλωση της παραγωγής, αλλά θέλουμε μια οικονομία που να είναι μέσον και όχι σκοπός της ανθρώπινης ζωής. Επιπλέον, αν επιθυμούμε την ελεύθερη εξάπλωση της γνώσης, δεν μπορούμε να υποκρινόμαστε ότι δε γνωρίζουμε πως αυτή η εξάπλωση εμπεριέχει κινδύνους που δεν είναι δυνατό να καθοριστούν εκ των προτέρων. Για να αντιμετωπίσουμε αυτούς τους κινδύνους μας χρειάζεται αυτό που ο Αριστοτέλης αποκαλούσε «φρόνησις».¨ Κορνήλιος Καστοριάδης
2) ¨Η «κλωνοποίηση του ανθρώπου» και το «ελιξίριο της νεότητας» βλασφήμησαν και δόξασαν ταυτόχρονα τη Γενετική. Η ανθρωπότητα βρέθηκε την ίδια στιγμή στο έρεβος και στο βασίλειο. Σήκωσε τα μάτια της φαντασίας ψηλά και τρόμαξε. Η Γενετική ενοχοποιήθηκε ως η επιστήμη της καταστροφής αλλά ανακηρύχθηκε και ως η επιστήμη της σωτηρίας του ανθρώπου... Για άλλους η Γενετική πρέπει να καθήσει στο ειδώλιο του κατηγορούμενου και για άλλους στο βάθρο του νικητή. Πολλοί θα αναρωτηθούν αν θα πρέπει να επιμείνει ο άνθρωπος στη βαθύτερη κατανόηση της βιολογικής του αυτογνωσίας ή αν θα πρέπει να αφήσει τη φύση με τις βραδείες διαδικασίες της να τον οδηγεί.
…Στις μέρες μας αναδείχθηκε επικίνδυνα η υπεροψία και η αλαζονεία κάποιων επίδοξων θεών και γι’ αυτό η Γενετική εισέπραξε τον προβληματισμό της κοινής γνώμης, η οποία βρέθηκε να αμφισβητεί ό,τι θετικό έχει προσφέρει αυτή η επιστήμη…Η Γενετική είναι η ελπίδα της ανθρωπότητας, καθώς μέσα από τον ντετερμινιστικό αναγωγισμό προσεγγίζει την κατανόηση της ζωής και τη βιολογική μας αυτογνωσία στο πιο βασικό και πιο αποτελεσματικό επίπεδο. Η εκρηκτική πρόοδος σε ποικίλα μέτωπα γεμίζει τον άνθρωπο αισιοδοξία και το απαλλάσσει σιγά σιγά από αδυναμίες, ισχυροποιώντας τον να αντιμετωπίσει τις κακοτοπιές στο μεγάλο ταξίδι της ζωής. ¨ Σταμάτης Αλαχιώτης (Εφημ. Το Βήμα)
3) Έμβρυο…ανθρώπου αγελάδας
¨Σοκ για τη διεθνή κοινότητα αποτελεί η ανακοίνωση Βρετανών επιστημόνων για τη δημιουργία εμβρύου ανθρώπου-αγελάδας, με στόχο την απομόνωση βλαστοκυττάρων…Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Νιούκαστλ, κατάφεραν να δημιουργήσουν υβριδικά έμβρυα με την εισαγωγή ανθρώπινου DNA κυττάρων ανθρωπίνου δέρματος, το οποίο εγχύθηκε σε ωάρια αγελάδων, από τα οποία είχε αφαιρεθεί ο πυρήνας με γενετικό υλικό. Τα έμβρυα-χίμαιρες που προέκυψαν αποτελούνται κατά 99,9% από ανθρώπινα κύτταρα και 0,1% από ζωικά. Η είδηση προκάλεσε τη μήνιν της Καθολικής Εκκλησίας, που χαρακτήρισε τα υβριδικά έμβρυα «τερατώδη» ενώ οι Βρετανοί πολιτικοί εμφανίστηκαν διχασμένοι.
…Για τους επιστήμονες η συγχώνευση διαφορετικών ειδών και η δημιουργία εμβρύων – χιμαιρών, που αποτελούνται από μέρη ανθρώπων και ζώων, μπορούν να βοηθήσουν στη μελέτη ασθενειών, στην κατανόηση της ανθρώπινης βιολογίας και στη δημιουργία «εργοστασίων» οργάνων ή ιστών που προορίζονται για μεταμοσχεύσεις σε ανθρώπους στο απώτερο μέλλον. Επιπλέον με τα έμβρυα – χίμαιρες, οι ερευνητές θα μπορούν να πραγματοποιήσουν πειράματα, τα οποία κατά τους ίδιους, θα ήταν ανήθικο να πραγματοποιηθούν σε έμβρυα που προέρχονται από ανθρώπους.¨ (Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ, 3 Απριλίου 2008)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου