Τρίτη 5 Ιουλίου 2016

Για ποια ανάπτυξη;

               
  Η ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: 
                                                                                         (Παπατσίρος Απόστολος, Ιούνιος ΄95)
                                                                                         
    Η επίδραση που ασκεί η διεθνής συγκυρία είναι καθοριστική για τη χώρα μας και από τη δική μας στάση θα εξαρτηθεί η πορεία μας στο μέλλον. Η μεγάλη απόκλιση που παρουσιάζουμε από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως προς τους δείκτες της οικονομίας καθιστά περισσότερο δυσχερή τη θέση μας στον παγκόσμιο χάρτη. Οι ελλείψεις σε επίπεδο τεχνογνωσίας και τεχνολογικής ή βιομηχανικής υποδομής περιορίζουν αισθητά τα περιθώρια ανάπτυξης και την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών επιχειρήσεων, ενώ παράλληλα δεν επαρκούν τα εγχώρια κεφάλαια και καθυστερούν δραματικά οι επενδύσεις από το εξωτερικό. Οι εισαγωγές προϊόντων, ακόμα και στον πρωτογενή τομέα, επιβαρύνουν το εμπορικό ισοζύγιο συναλλαγών, οπότε απομένει μόνο ο τουρισμός, η ¨εθνική μας βιομηχανία¨, να τονώσει την οικονομία της χώρας.

   Αν πραγματικά επιθυμούμε τη σύγκλιση με τους εταίρους μας, θα πρέπει να επιμείνουμε στην έρευνα, την τεχνολογία και την ανάπτυξη με την ανάλογη διάθεση πόρων και τη συνεπή και απαρέγκλιτη πολιτική πάνω σ’ αυτή την κατεύθυνση. Η πολιτική λιτότητας για τον λαό που ακολουθούσαν χρόνια τώρα οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις, δεν απέδωσε, ούτε πρόκειται ν’ αποδώσει, γιατί το ίδιο το κράτος εξακολουθούσε να είναι σπάταλο στη διαχείριση του εθνικού πλούτου. Η δραστική μεταβολή του χαρακτήρα παραγωγής είναι το σημαντικότερο βήμα που πρέπει ν’ ακολουθήσει η ελληνική κυβέρνηση στο μέλλον, επενδύοντας περισσότερο στις αποκρατικοποιήσεις των υπερχρεωμένων ήδη οργανισμών και επιχειρήσεων του δημοσίου, ώστε να περιορίσει τις τεράστιες δαπάνες του κόστους λειτουργίας τους και κυρίως της μισθοδοσίας τους.

    Γίνεται κατανοητό ότι η συντήρηση του πολυδάπανου κράτους και το κόστος μισθοδοσίας των δημοσίων υπαλλήλων αποτελούν τον μεγάλο εφιάλτη για τους υπουργούς των οικονομικών και τους επιτελείς τους και τη ¨μαύρη τρύπα¨ στο τεράστιο δημοσιονομικό έλλειμμα, που εξαναγκάζει τη χώρα να καταφεύγει στον δανεισμό από το εξωτερικό και να διογκώνει κι’ άλλο το δυσβάσταχτο χρέος. Κατά συνέπεια δεν μπορούμε ν’ αποτελέσουμε ευρωπαϊκή χώρα με προοπτικές ανάπτυξης αν ακολουθούμε αναχρονιστική νοοτροπία στη δομή και λειτουργία του κράτους ή τη διαχείριση της οικονομίας και συσσωρεύουμε χρέη που αποπληρώνουμε με τον εξωτερικό δανεισμό, τη βαριά φορολογία και τη δέσμευση ή εκχώρηση ακίνητης εθνικής περιουσίας. Πρέπει λοιπόν να δοθούν εναλλακτικές λύσεις ανάπτυξης με μετατόπιση του κέντρου βάρους της αναπτυξιακής πολιτικής στον ιδιωτικό τομέα, τον πλέον ανταγωνιστικό και βιώσιμο, όπως άλλωστε γίνεται σ’όλες τις αναπτυγμένες χώρες της Ε.Ε και όλου του κόσμου, ανεξαρτήτως της πολιτικής ιδεολογίας του κόμματος που κυβερνά.

   Το κράτος αποδεικνύεται χρόνια τώρα ¨κακός διαχειριστής¨ των εθνικών κεφαλαίων, γιατί ενώ είχε το μονοπώλιο παραγωγής και διανομής ενέργειας, τις αερομεταφορές, την εκμετάλλευση των λιμένων και των σιδηροδρόμων και πολλές άλλες υπηρεσίες, εντούτοις δεν είχε κερδοφορία, αλλά μόνο χρέη. Γι’ αυτό πρέπει να περιοριστεί ο δημόσιος τομέας ως ασύμφορος οικονομικά και ν’ αναζητηθούν διαφορετικές λύσεις στο επίπεδο της ελεύθερης οικονομίας και ιδιωτικής πρωτοβουλίας με πρόκληση επενδυτικού ενδιαφέροντος από το εσωτερικό και το εξωτερικό σ’ όλους τους τομείς ανάπτυξης. Εξάλλου το παρελθόν απέδειξε ότι το κάθε κόμμα που ασκούσε την εξουσία, τη χρησιμοποιούσε ως μοχλό άσκησης πίεσης για να εξυπηρετεί την κομματική του πελατεία διορίζοντας παντού ή επινοούσε ακόμα και ειδικές θέσεις πρόσληψης. Αυτή η πολιτική ομηρία του κράτους στο εκάστοτε κυβερνών κόμμα πρέπει επιτέλους να σταματήσει κάποτε, έτσι ώστε και η οικονομία να απαγκιστρωθεί από την πελατειακή πολιτική της κάθε κυβέρνησης και το άγος του δημοσίου τομέα.

    Η εξυγίανση στον χώρο της οικονομίας θα οδηγήσει σε ευρύτερες αλλαγές κοινωνικού χαρακτήρα στη χώρα μας, καθώς την άνοδο του βιοτικού επιπέδου μπορεί ν’ ακολουθήσει η στροφή προς την ποιότητα ζωής και τις φυσικές ή πολιτιστικές αξίες που αγνοούμε ή συνειδητά παραμελούμε. Όμως εκτός από την αλλαγή της οικονομικής πολιτικής πρέπει ν’ αλλάξουμε και νοοτροπία ως άνθρωποι, να γίνουμε περισσότερο συνεπείς και παραγωγικοί στον χώρο ευθύνης μας και ν’ αποδείξουμε έτσι την κρυφή γοητεία της ψυχής μας και τον αστείρευτο πλούτο του μυαλού μας. Αν θελήσουμε μπορούμε να πετύχουμε! Η δυσκολία είναι να κάνουμε την υπέρβαση του εαυτού μας και να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, όπως κάναμε σε δύσκολες καταστάσεις στο παρελθόν. Η ιστορία μας είναι διδακτική και δεν μπορούμε να την αγνοούμε, ούτε να την ξεχνάμε!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου