Πέμπτη 19 Μαρτίου 2015

Ανθρώπινα δικαιώματα


ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Λόγος και αντίλογος για χάρτες, προνόμια και δικαιώματα, αφεντικών και δούλων.

Τι είναι:
- Φυσικές δυνατότητες που καθιστούν έναν άνθρωπο ικανό να προασπίζει τα θεμιτά του συμφέροντα και τις γνήσιες ανάγκες του.
- Έννομα αγαθά που προστατεύουν τους κατόχους τους από την αυθαιρεσία των άλλων και την κατάχρηση εξουσίας.

Διάκριση δικαιωμάτων από τις ελευθερίες:
   Δεν πρέπει να συγχέονται τα δικαιώματα με τις ελευθερίες. Τα δικαιώματα είναι νεότερος όρος. Πηγάζουν από τις αυτονόητες ελευθερίες που έχουν οι άνθρωποι στον πολιτισμένο κόσμο και είναι νομική τους έκφραση η οποία αναγνωρίζεται διεθνώς. Είναι καρπός του ευρωπαϊκού πνεύματος του διαφωτισμού και κυρίως του ιδεολογικού κόσμου που οδήγησε στην ανατροπή του δεσποτισμού κατά τη μεγάλη Γαλλική επανάσταση του 1789. Στην κλασική αρχαιότητα, αρχαιοελληνική και ρωμαϊκή δεν υπάρχει ο όρος δικαιώματα, ούτε στον μεσαίωνα βεβαίως, τόσο τον καθ’ ημάς βυζαντινό, όσο και τον ευρωπαϊκό. Τα δικαιώματα υπήρξαν ιστορική, νομική, πολιτική και κοινωνική κατάκτηση λαών, που κάποια στιγμή εξεγέρθηκαν εναντίον των δυναστών, εγχώριων ή ξένων, που τους εξουσίαζαν ή τους καταπίεζαν. Τα δικαιώματα είναι νομικός όρος με σαφές περιεχόμενο και συγκεκριμένο σκοπό. Οι ελευθερίες δεν έχουν την ακρίβεια και τη σαφήνεια των δικαιωμάτων κι ερμηνεύονται συνήθως διαφορετικά. Οι ελευθερίες είναι πιο γενικόλογες έννοιες, όχι πάντα τόσο αυτονόητες και συγκεκριμένες, μάλλον αφηρημένες. Τα δικαιώματα εκλογικεύουν, εκφράζουν και διασφαλίζουν νομικά, προϋπάρχουσες ελευθερίες και αυτονόητες ανάγκες. Κάθε δικαίωμα όμως δεν είναι  απαραίτητα και μια ελευθερία, όπως για παράδειγμα το δικαίωμα της εργασίας.

Τα πρώτα νομικά κείμενα:
- Magna Carta (Μέγας Χάρτης). Το 1215 ο βασιλιάς της Αγγλίας, Ιωάννης ο Ακτήμων, παραχωρεί τις πρώτες πολιτικές και κοινωνικές ελευθερίες σε καταστατικό χάρτη.
- Habeas Corpus (Να κατέχεις το σώμα σου). Το 1679 στην Αγγλία, οι φιλελεύθεροι (Whigs) ψηφίζουν νόμο που απαγόρευε την παράνομη σύλληψη και φυλάκιση πολιτών.
- Bill of rights. Η διακήρυξη δικαιωμάτων του 1689 στην Αγγλία έθετε φραγμούς στην άσκηση της εξουσίας και κατοχύρωνε βασικές ελευθερίες στους πολίτες.
- Αμερικανική Διακήρυξη Δικαιωμάτων (1776). Καρπός της αμερικανικής επανάστασης του 1774.
- Γαλλική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη (26 Αυγούστου 1789).
- Οικουμενική διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου. Η πρώτη μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, θα προετοιμάσει το νομικό και πολιτικό κείμενο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, που θα ψηφιστεί από όλα τα κράτη μέλη το 1948.
- Διακήρυξη δικαιωμάτων. Ο Ο.Η.Ε (Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών) ανανεώνει κι εμπλουτίζει το νομικό κείμενο του 1948, στο Ελσίνκι το 1976, οριοθετώντας το νεότερο νομικό πολιτισμό των λαών.

Πως διακρίνονται τα δικαιώματα και τι προστατεύουν (ο λόγος) :
- Ατομικά Δικαιώματα:

Προστατεύουν τη ζωή, την ελευθερία, την ισότητα, την αξιοπρέπεια, την ιδιοκτησία, τη μόρφωση, την εργασία, τη θρησκευτική πίστη, την έκφραση, την επικοινωνία, την πολιτική ή άλλη ιδεολογία, το απαραβίαστο της ιδιωτικής ζωής, την ελευθερία κινήσεων, συναλλαγών και επιλογών στάσης ζωής κ.α.
- Κοινωνικά Δικαιώματα:
Προστατεύουν την υγεία, την ασφάλεια, την έννομη τάξη, την κοινωνική ειρήνη, την εργασία, την κοινωνική ασφάλιση, την απεργία, την παιδεία, τις επιστήμες, την τέχνη, τη θρησκευτική ελευθερία κ.α
- Πολιτικά Δικαιώματα:
Προστατεύουν την ιδεολογία, τη διακίνηση ιδεών, την ελευθερία τύπου, το συνδικαλισμό, την ύπαρξη κομμάτων, τη δυνατότητα εκλογής, τη διαμαρτυρία με ειρηνικές διαδηλώσεις, τα δημοψηφίσματα κ.α.
- Εθνικά Δικαιώματα:
Προστατεύουν την εθνική ελευθερία, την πολιτική ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα και ασφάλεια.

Η κατάφωρη παραβίασή τους στον σύγχρονο, ταραγμένο κι επικίνδυνο κόσμο (ο αντίλογος).
    Είναι τόσα πολλά τα παραδείγματα κυνικής εκμετάλλευσης ανθρώπων σήμερα στον κόσμο και καταπάτησης θεμελιωδών δικαιωμάτων, που δε χωρούν στις εκθέσεις της Διεθνούς Αμνηστίας, ούτε του Παρατηρητηρίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Αν σκεφτεί κανείς ότι η δουλεία καταργήθηκε επισήμως στις περισσότερες χώρες το 18ο, και σε άλλες χώρες το 19ο αιώνα, όταν αυτές απέκτησαν και την ανεξαρτησία τους από τις μεγάλες αποικιοκρατικές δυνάμεις, τότε κατανοεί πλήρως την εικόνα του σύγχρονου προβλήματος της καταπάτησης των δικαιωμάτων στο εσωτερικό πολλών κοινωνιών. Το ότι επιβιώνουν πανίσχυρες προκαταλήψεις ριζωμένες στην παράδοση και τη θρησκεία ακόμη των λαών, που διαιωνίζουν ανισότητες φαίνεται στην περίπτωση της Ινδίας, που διατηρεί ακόμη τον ταξικό διαχωρισμό σε κάστες. Η φτωχότερη και κατώτερη κάστα είναι οι παρίες, σε μια χώρα που γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη και είχε σπουδαίους ηγέτες στο παρελθόν, όπως ο Μαχάτμα Γκάντι κι ο Νεχρού και σήμερα διατηρεί και πυρηνικό οπλοστάσιο. Το ότι έφυγαν οι Άγγλοι αποικιοκράτες από την Ινδία, ουδόλως επηρέασε τους εξαθλιωμένους παρίες, και σήμερα όποιος γεννιέται παρίας, θα πεθάνει παρίας. Το κοσμοείδωλό του δεν αλλάζει, αλλά συντηρείται στην Ινδία σήμερα, η οποία διχάζεται θρησκειολογικά ανάμεσα σε Βραχμάνους Σιχ Ινδουιστές και φανατικούς μουσουλμάνους και διατηρεί ακόμα την ανισότητα εις βάρος των γυναικών, οι οποίες πέφτουν συχνά θύματα βιασμού, ενώ οι δράστες δεν τιμωρούνται...
    Δε λείπουν όμως οι ανθρωποσφαγές και τα κρούσματα οργανωμένης βίας από στρατούς κατοχής σε χώρες που περιήλθαν στη δίνη αιματηρών πολέμων, όπως συνέβη με το Ιράκ και το Αφγανιστάν. Στα κράτη που διαφορετικοί λαοί συμπλέκονται και έχουν ένα παρελθόν συγκρούσεων, όπως στο Ισραήλ και τη λωρίδα της Γάζας, η ειρήνη μεταξύ Εβραίων και Αράβων είναι ανέφικτη, χρόνια τώρα, και το αιματοκύλισμα αθώων δε λέει να τελειώσει, με βομβαρδισμούς ή πυρά από αέρος από τη μια ή τυφλές βομβιστικές ενέργειες φονταμενταλιστών από την άλλη. Οι μικροί Παλαιστίνιοι ζουν τη νέα ¨ιντιφάντα¨.
      Πιο νότια στο κέντρο της Αφρικανικής Ηπείρου, στο Νταρφούρ του Σουδάν, μόλις πρόσφατα έληξε ο άγριος πόλεμος φυλών με σφαγές και βασανιστήρια αμάχων εκατέρωθεν, ύστερα από τις επανειλημμένες παρεμβάσεις της διεθνούς κοινότητας και ανθρωπιστικών οργανώσεων. Η εικόνα της θλίψης αυτή δε διαφοροποιείται δυστυχώς και σ’ άλλα αφρικανικά κράτη, που κυριαρχούν ακόμα πρόεδροι-δικτάτορες ή αναχρονιστικές αντιλήψεις άσκησης εξουσίας με φύλαρχους ή μάγους και άγρια ήθη, όπως αποδεικνύεται και από τη διατήρηση βάρβαρων και αποτρόπαιων εθίμων, σαν αυτό της κλειτοριδεκτομής στα νεαρά κορίτσια. Η εικόνα όμως που προκαλεί ακόμα μεγαλύτερη θλίψη στον κόσμο, είναι αυτή των λιπόσαρκων κι ασθενικών παιδιών, που πεθαίνουν από επιδημίες όπως η ελονοσία, η χολέρα, το A.I.D.S ή την πείνα, στην Αιθιοπία, τη Ρουάντα, το Κονγκό, τον Νίγηρα κ.α. Για ποια ατομικά, κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα να μιλάμε στον κόσμο μας σήμερα, όταν υπάρχει τέτοια πείνα που σκοτώνει, περισσότερο κι από πολέμους, όταν κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν ούτε το αυτονόητο δικαίωμα στη ζωή;
     Στη Λατινική Αμερική η κατάσταση μπορεί να μην είναι τόσο τραγική, όπως στην Μαύρη Ήπειρο, όμως κι εδώ υπάρχουν τεράστια προβλήματα με περισσότερο εθνικά χαρακτηριστικά. Η Αϊτή που πλήττεται από χρόνια υπανάπτυξη, με υπερπληθυσμό και τεράστιο χρέος, καλείται να αντιμετωπίσει εκτός από τις συνέπειες του ισοπεδωτικού σεισμού του 2009, και την επιδημία ελονοσίας, λόγω της έλλειψης πόσιμου καθαρού νερού. Η γειτονική Κούβα περνάει τη χειρότερη περίοδο οικονομικής κρίσης της ιστορίας της με μαζικές απολύσεις, προκειμένου ν’ αποτρέψει τη χρεοκοπία. Πάντως διατηρεί από το 1959 ακόμη τον ίδιο τύπο λαϊκής δημοκρατίας, και τον ίδιο ηγέτη στην εξουσία, τον Φιντέλ Κάστρο, που είναι ο μακροβιότερος όλων. Το μεγάλο πρόβλημα των Κουβανών όμως είναι η φτώχεια που γεννάει την εξαθλίωση, τη διαφθορά και την παρακμή της κοινωνίας.
     Κατηφορίζοντας στον χάρτη, είναι η Βραζιλία, η χώρα των μεγάλων αντιθέσεων· της αστραφτερής του Ρίο ντι Τζανέιρο, της Κόπα Καμπάνα και του Μπέλο Οριζόντε και της φτωχικής των φαβέλας, των άθλιων παραγκουπόλεων, όπου ζουν οι βραζιλιάνοι και κλωτσούν τα ξυπόλυτα χαμίνια την μπάλα. Πολλά απ’ αυτά επαιτούν στους δρόμους άστεγα, άλλα εξωθούνται στην πορνεία, συμμετέχουν σε συμμορίες ή πέφτουν θύματα προαγωγών και δουλεμπόρων. Κάποια πιο άτυχα εξαφανίζονται δηλαδή δολοφονούνται, από τα ¨στρατεύματα του θανάτου¨, όπως λέγονται, για το εμπόριο οργάνων. Η γειτονική Αργεντινή βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στην οικονομική κρίση, που προκάλεσε η χρεοκοπία της χώρας και η κοινωνική της κατάσταση δεν είναι καθόλου καλή.  
    Περνώντας τον Ειρηνικό, δεν μπορείς να μη σταθείς στο δράμα των ανθρώπων που ζουν σε καλύβια ακόμα στις Φιλιππίνες, στο Μπαγκλαντές, στην Ινδονησία ή σε παραπήγματα στην Κίνα, την Κορέα, το Πακιστάν, την Ινδία και αλλού. Κι αν στις πρώτες η δικαιολογία είναι οι τυφώνες, που σαρώνουν τις περιοχές τους και οι πλημμύρες, στις δεύτερες δεν είναι ασφαλώς οι τεράστιες δαπάνες που κάνουν οι κυβερνήσεις τους για το πυρηνικό τους οπλοστάσιο. Τι να πει κανείς! Όπου φτωχός και η μοίρα του. 
     Εκεί όμως που σηκώνουν όλοι τα χέρια ψηλά, ακόμα και οι διεθνείς οργανισμοί, είναι στο θέμα των γυναικών και της μεταχείρισής τους από τη θρησκεία, την εξουσία, την κοινωνία και τους συζύγους τους βέβαια. Στις περισσότερες ισλαμικές χώρες επιτρέπεται η πολυγαμία των ανδρών και οι γυναίκες φορούν υποχρεωτικά μαντίλα. Νεαρές κοπέλες 12 - 15 ετών υποχρεώνονται από τους γονείς τους, να παντρευτούν πολύ μεγαλύτερους άνδρες και να τους υπακούν τυφλά. Ο νόμος της ¨σαρία¨ επιβάλλει τη μπούργκα στις γυναίκες στο Αφγανιστάν, που δεν επιτρέπεται να κυκλοφορούν ασυνόδευτες, ούτε να συνομιλούν με άνδρες. Διαφορετικά ραβδίζονται δημόσια ή αν διαπράξουν μοιχεία διαπομπεύονται κι εκτελούνται με λιθοβολισμό ή απαγχονισμό, όπως οι προδότες.
    Οι θανατικές εκτελέσεις, που αφθονούν κυρίως στις ισλαμικές χώρες, είναι ένα ακόμα ανυπέρβλητο εμπόδιο στην προσπάθεια εξορθολογισμού, εξευγενισμού κι εκπολιτισμού τους, που καταβάλλουν ανθρωπιστικές οργανώσεις, άλλα δυτικά κράτη και ο Ο.Η.Ε. Πάντως τα πρωτεία στις θανατικές εκτελέσεις κατέχει η Κίνα, κι αυτό γίνεται κατανοητό αναλογικά με τον πληθυσμό της πάντα. Στο Ιράν πάντως εκτός από τις πολλές εκτελέσεις αντιφρονούντων ή αντικαθεστωτικών, υπάρχουν πλείστα άλλα παραδείγματα περίεργων εξαφανίσεων, εκτοπίσεων, φυλακίσεων ή καθείρξεων, όχι μόνο Ιρανών, αλλά και δυτικών που θεωρούνται εχθροί του καθεστώτος, ότι γινόταν κι επί των ημερών του Χομεϊνί δηλαδή. Απαραίτητη επισήμανση είναι ότι και το Ιράν διατηρεί πυρηνικό οπλοστάσιο.
  Για ωμή καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων καταγγέλλεται και η Τουρκία, όχι μόνο για τις πολλές ταπεινώσεις, που υφίστανται οι γυναίκες ή τις διώξεις αριστερών διανοητών και τις δολοφονίες δημοσιογράφων, αλλά και την οργανωμένη βία και εξόντωση των Κούρδων, που κατοικούν στα νοτιοανατολικά της σύνορα, στα όρια του Ιράκ, που επίσης τους εξόντωνε ακόμα και με χρήση χημικών αερίων. Η Υεμένη είναι ένα μικρό κρατίδιο, αλλά μεγάλος πονοκέφαλος για τις δυτικές χώρες, γιατί αποτελεί κέντρο εκπαίδευσης φανατικών ισλαμιστών και ¨ιερών πολεμιστών¨ του φονταμενταλισμού, ένα ορμητήριο της Αλ Κάιντα δηλαδή. Λίγο νοτιότερα στον Περσικό κόλπο, τη Θάλασσα της Μαδαγασκάρης και τον Ινδικό Ωκεανό, Σομαλοί πειρατές, που ζητούν λύτρα, έχουν γίνει ο φόβος και ο τρόμος για τα πληρώματα των διερχόμενων πλοίων από το Σουέζ.
    Καταγγελίες για παραβιάσεις δικαιωμάτων όμως έχουμε και στον αναπτυγμένο κόσμο και πολιτισμό των δυτικών κοινωνιών, Αμερικής κι Ευρώπης, όπως και στη χώρα μας. Η ξενοφοβία και ο ρατσισμός επανακάμπτουν σήμερα που διανύουμε την περίοδο της πιο έντονης πολυπολιτισμικότητας των κοινωνιών στην ιστορία, λόγω της μαζικής μετακίνησης στη Δύση οικονομικών μεταναστών κυρίως, αλλά και προσφύγων. Το μεταναστευτικό εξελίσσεται σε μείζον κοινωνικό και πολιτικό πρόβλημα στις χώρες της Ε.Ε και είναι αβέβαιη οποιαδήποτε πρόβλεψη γι’ αυτό. Μουσουλμανικές κοινότητες απαιτούν θρησκευτικά προνόμια, όπως να δημιουργηθούν τζαμιά στην καρδιά της Ευρώπης, την Ελβετία για παράδειγμα, και να φορούν τη παραδοσιακή μαντίλα στα σχολεία οι νεαρές μουσουλμάνες, όπως συνέβη στη Γαλλία, παρά τη σχετική απαγόρευση, ενώ οι εμιγκρέδες καταγγέλλουν ότι παραβιάζονται πολιτικά τους δικαιώματα, όταν δεν τους δίνεται η ιθαγένεια ή δεν τους χορηγείται άσυλο.
     Ένα άλλο πρόβλημα σχετικό είναι η μαθητική διαρροή σε διάφορες ομάδες πληθυσμού, που δεν εντάσσονται στην κοινωνία, όπως οι μετανάστες και οι αθίγγανοι. Το θεμελιώδες δικαίωμα στην παιδεία δεν είναι πάντοτε αυτονόητο και πολλά παιδιά, και στη χώρα μας, εγκαταλείπουν το σχολείο για να εργαστούν σκληρά για τον βιοπορισμό τους. Υπάρχουν επίσης πολλά παιδιά που τα εγκαταλείπουν οι γονείς τους, τα κακοποιούν, τα εξωθούν στην επαιτεία ή που τα εκδίδουν κιόλας. Στην Ελλάδα αυτά τα παιδιά περιθάλπει η πολιτεία με διάφορους φορείς, όπως είναι ¨το Xαμόγελο του παιδιού¨, αλλά και ανάδοχες οικογένειες. Διεθνώς τα παιδιά θύματα φροντίζει η UNICEF, που τελεί υπό την αιγίδα του Ο.Η.Ε, μαζί με άλλες μη κυβερνητικές οργανώσεις (Μ.Κ.Ο), όπως είναι οι ¨Γιατροί χωρίς σύνορα¨.
  
Αιτίες της καταπάτησης των δικαιωμάτων:
- Τα οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά, εθνικά και διεθνή συμφέροντα από την εκμετάλλευση των άλλων.
- Το χαμηλό μορφωτικό-κοινωνικό ή πολιτιστικό επίπεδο, η θρησκοληψία, τα ταμπού και η μοιρολατρία.
- Η αδράνεια, η απροθυμία και η αδυναμία παρέμβασης των ισχυρών κρατών ή διεθνών οργανισμών.
- Η επιβολή αυταρχικών τυραννικών καθεστώτων με ισχυρούς ηγέτες, φύλαρχους ή δικτάτορες.
- Οι διαρκείς πόλεμοι που προκαλούν τις σφαγές αμάχων και διαιωνίζουν το μίσος και το φανατισμό.
- Η γενικότερη κρίση ανθρωπισμού της εποχής μας, ο κυνισμός, ο εφησυχασμός και η αποξένωση.

Τι είναι η Διεθνής Αμνηστία;
Παγκόσμια μη κυβερνητική οργάνωση, που αγωνίζεται για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ιδίως των ¨κρατούμενων συνείδησης¨. Κρατούμενοι συνείδησης είναι όσοι διώκονται, βασανίζονται, φυλακίζονται ή εξορίζονται για τις ιδέες τους ή τα πολιτικά τους φρονήματα. Κύριο μέλημα της Διεθνούς Αμνηστίας είναι η ελευθερία της σκέψης και του λόγου όλων των ανθρώπων αδιακρίτως φυλής, χρώματος, γλώσσας, θρησκείας ή εθνικότητας.

Τι είναι ο ακτιβισμός;

Ακτιβισμός (activismus<actus=πράξη) είναι κάθε δυναμική διεκδίκηση ή παρέμβαση από ομάδες πίεσης πολιτών σε όλο τον κόσμο για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο ακτιβισμός επεκτείνεται και σ’ άλλα θέματα-πεδία δράσης, όπως η οικολογία και η βιώσιμη ανάπτυξη, η ειρήνη και οι αφοπλισμοί, τα εργασιακά και η κοινωνική ασφάλιση κ.α. Το κίνημα του ακτιβισμού πλαισιώνουν και στηρίζουν τα τελευταία χρόνια σπουδαίες προσωπικότητες από την παγκόσμια μουσική σκηνή (Βono, Bob Geldof, Sting κ.ά) ή αστέρες του Χόλυγουντ (George Clooney, Angelina Jolie κ.α), προβάλλοντας περισσότερο τους στόχους του κινήματος και την ανάγκη μεγαλύτερης συμμετοχής των πολιτών παγκοσμίως.

Πρόσωπα που έγραψαν ιστορία:

Μαχάτμα Γκάντι (1869-1948) Ινδία. Θρησκευτικός ηγέτης και ψυχή του κινήματος εθνικής χειραφέτησης της Ινδίας. Το όνομα του σήμαινε στα σανσκριτικά Μεγάλη Ψυχή. Αφιέρωσε τη ζωή του στην ανεξαρτησία της Ινδίας, στην ισότητα μεταξύ των ανθρώπων και την ειρήνη. Πρέσβευε τη ¨μη βία¨, την ταπεινότητα και τη δικαιοσύνη. Αγωνίστηκε εναντίον των φυλετικών διακρίσεων και υπερασπίστηκε ως δικηγόρος τους κατώτερους Ινδούς. Για τη δράση του εναντίον των Άγγλων αποικιοκρατών φυλακίστηκε επανειλημμένα. Στη προσπάθειά του να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ μουσουλμάνων και ινδουιστών θα πέσει κι ο ίδιος θύμα. Δολοφονήθηκε.

Πατρίς Λουμούμπα (1926-1961). Κογκολέζος πολιτικός ηγέτης που αγωνίστηκε εναντίον των Βέλγων για την ανεξαρτησία του Κογκό (Ζαϊρ). Ίδρυσε κόμμα αντίθετο στο φυλετικό χαρακτήρα άλλων εθνικιστικών κινήσεων. Ως πρώτος πρωθυπουργός του ανεξάρτητου Κογκό προσπάθησε να περιορίσει τη δράση των πολυεθνικών εταιριών και των ξένων συμφερόντων στη χώρα του. Οι πολυεθνικές υποκίνησαν ανταρσία και πραξικόπημα με το στρατηγό Μομπούτου, μετέπειτα δικτάτορα. Ο Λουμούμπα συνελήφθη, καθαιρέθηκε, προπηλακίστηκε άγρια και δολοφονήθηκε.

Μάλκολμ Εξ (1925-1965). Αμερικανός πολιτικός, μέλος των μαύρων μουσουλμάνων. Δυναμικός εκφραστής των δικαιωμάτων των μαύρων, ίδρυσε την ¨Οργάνωση Αφροαμερικανικής Ενότητας¨. Δολοφονήθηκε.

  Μάρτιν Λούθερ Κίνκ (1929-1968). Μαύρος Αμερικανός πάστορας, υπέρμαχος των δικαιωμάτων των μαύρων, που αγωνίστηκε με πάθος για την ισότητα και την κατάργηση του ρατσισμού και οργάνωσε μεγάλες διαδηλώσεις στην Αμερική. Τιμήθηκε με Νομπέλ Ειρήνης το 1964. Δολοφονήθηκε.         

  Νέλσον Μαντέλα (1918-2013). Γεννήθηκε στη Νότια Αφρική και αγωνίστηκε με πάθος για την εξάλειψη της λευκής κυριαρχίας στη χώρα του και του μισητού Απαρτχάιντ (χωριστικό περιβάλλον για τους μαύρους) από το καθεστώς της Πραιτόρια. Για τη δράση του φυλακίστηκε για 27 χρόνια κι όταν αποφυλακίστηκε το 1990, έγινε παγκόσμιο σύμβολο υπομονής και δύναμης. Το 1993 τιμήθηκε με το βραβείο Νομπέλ Ειρήνης, μαζί με τον Φρεντερίκ Ντε Κλερκ για τον κοινό αγώνα τους εναντίον των φυλετικών διακρίσεων στη Νότια Αφρική. Το 1994 εξελέγη ως πρώτος μαύρος πρόεδρος της χώρας του, ενώ το 1999 αρνήθηκε δεύτερη θητεία.

   Αντί επιλόγου λοιπόν, στους κατατρεγμένους λαούς όλου του κόσμου ακροτελεύτια ωδή και προτροπή:

                                          Get up, stand up, stand up for your rights
                                          Get up, stand up, don’t give up the fight…
                                                                                              Bob Marley


              
                                              
                                       
                                                  
                                        

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου